کد مطلب:33705 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:96

نكته ی مهم این است كه دین ارزشها را به آدمیان می آموزد. اما روش ها را خود انسانها باید بیاموزند و این روشها البته اموری پایان ناپذیر هستند و در هر عصری تجدید می شوند و شكل تازه ای به خود می گیرند. امر به معروف و نهی از منكر دو ارزش و فریضه اند كه دین آنها را به گردن ما نهاده است و از واجباتی است كه باید به آنها عمل كنیم. اما روش عمل كردن به این امور- یعنی روش ترویج معروف و طرد منكر- چیزی نیست كه انتظار داشته باشیم شریعت جمیع شقوقش را در اختیار ما گذاشته باشد. این امر مشابه مساله ی رزق است. شخص مومن مكلف است كه به دنبال كسب درآمد حلال برود تا محتاج سوال نشود. اما نباید از شریعت انتظار داشت كه راههای كسب درآمد را هم به ما نشان دهد و فی المثل معین كند كه برای تحصیل رزق چگونه كاسبی كنیم، در كجا مغازه باز كنیم، چه بخریم و چه بفروشیم... اینها اموری است كه شخص خود باید به فراخور حالش آنها را پیدا كند. در بحث ما هم مساله از همین قرار است. انجام امر به معروف و نهی از منكر همواره باید مد نظر باشد. اما روش تحقق آن را باید بر حسب نوع اجتماعی كه داریم پیش بینی و فراهم كنیم.

[صفحه 280]

صفحه 280.